Poterat autem inpune; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Primum quid tu dicis breve?
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; At certe gravius. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Efficiens dici potest. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
